Son dönemde aynalara bakmak hiç içimden gelmiyor.. İster istemez baktığımda ise suratımda alaylı, acımsar ve tiksinen bir ifade beliriyor.. Kendime olan sonsuz sevgim, nefrete dönüşecek diye korkuyorum..
Sanırım ben artık kendime yetemiyorum.. Psikolojik destek almam şart oldu..
Hadi bir cesaret..
6 Yorum:
Rahmetli tontik ninem düştü hatrıma.O da aynaya bakar,Eyi ettum eyi ne içeceğum o kolum kadan haplari ben bağa yeter da artarum. Dert da benum deva da benum, derdi :)
Allah rahmet eylesin.. Kendisi kendine yetebilen bir insanmış..
Belki... Yahut kendine yetebildiğinin farkındaydı.
Bunu biz de farkeder ve hatta gerçek mânâda kendimize yeteriz inşaallah..
İnşaallah...
İnşaallah..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.