Kendi evimizden ve kendi yatağımızdan bulduğumuz huzuru, neden asla başka bir yerde bulamıyoruz..?
Dünyada tek biz kalsak ve bütün dünya bizim olsa bile, neden evimizin kapısından içeri girdiğimiz o ân ki huzuru bir türlü bulamıyoruz..?
Sokakta nefes alamayan bizler için bu dört duvarın nasıl bir büyüsü var ki, daha kapıdan içeri girer girmez nefes alabilmeye başlıyoruz..?
Durum böyle iken, bir erkek, bir kadına "Evim sen ol.." diyorsa, dünyanın en güzel cümlesini kurmuş olmuyor mu..?
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.