Korkunun Ecele Faydası Yok..

Eskiden ölüm kavramı ne kadar uzak geliyordu bana.. Şimdi çevremdeki insanlar birer ikişer ölmeye başlayınca, tüm benliğimle ölümü hissetmeye başladım..

Ahiret için özel bir çabaya giriyor değilim ne yazık ki.. Ölümü bu denli ensemde hissediyor, yine de herhangi bir hazırlık yapıyor değilim.. Ama korkuyorum.. Veremeyeceğim bir sürü hesabım var.. Helâlleşemediğim bir sürü insan var.. İsyan ettiğim yüzlerce gün var.. Bunların yanı sıra, bu dünyada yaşamak istediğim, hevesimin kursağımda kaldığı onlarca şey var.. Yani var oğlu var..

O kadar var'ın arasında, nasıl bu kadar yok oldum bilmiyorum.. Ama her geçen gün bir tanıdığım ölüm döşeğinde can çekişiyor ve ben her geçen gün biraz daha korkuyorum..