Biliyorum, benden adım bekliyorsun..? Söylediklerin, davranışların hep bunu gösteriyor.. Salağa yatıyorum diye anlamıyor muyum sanıyorsun..? Anlıyorum.. Lakin...
Sanıyorsun ki, gülüyorum, espriler yapıyorum diye vurdumduymaz ve pozitif biriyim.. Öyle değilim, emin ol.. Korkuyorum en başta.. Çok korkuyorum hem de.. Ruhum karanlık bir dipsiz kuyu içinde.. Tedirginliklerim, çekincelerim, kafaya taktığım onlarca şey var benim.. Kalbimi yıllar önce sahiplendirdim; hâlâ geriye alabilmiş değilim..
Sen âtiyi düşünüyor, ona göre konuşuyor, eylemlerini ona göre organize ediyorsun.. Ben mazide kaldım, ondan bir türlü kopamıyorum.. Dünle yaşıyor, dünü düşünüyor, dünün varlığı ile nefes alıyorum.. Sanki yarınlarda bana ait hiçbir şey yokmuş gibi, hayatımın her ânında dünde kalmışım gibi..
Biliyorum, benden adım bekliyorsun.. Adımlarım dünde kaldı, anlıyor musun..?
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.