Bazen öyle şeyler anlatıyorlar ve ben o anlatılanları öyle şaşkınlıkla ve ağzım açık şekilde dinliyorum ki, içten içe, "yemin ederim, biz bu hayatta hiç sevilmemişiz" diyorum.. Böyle geldik hayata, böyle de gidiyoruz işte.. Son nefesi vermemize ne kaldı ki artık..? Hep hâyâl kurup umut etmek üzerine bir hayat geçirdik.. Sonu ise hic değişmedi : Hâyâl kırıklığı ve umutsuzluk..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.