Engelli grubundan bir ağabey ile buluşmak için Şirinevler'e gittim..
İki yaşında babasız kalan, annesi yeniden evlenen, üvey babası bakmayan, dedesinin yanına bırakılan, dedesinin de maddi imkansızlığı sebebiyle yetiştirilme yurduna bırakılan, yıllar sonra bir kız kaçırarak evlenen, bir kız çocuğu babası olan, çeşitli sebeplerle boşanan, İstanbul'a gelen, bir inşaatta gece bekçiliği yapan, kalacak evi olmadığı için bir dükkanın bodrum katında yaşayan bir ağabey ile tanıştıktan sonra Rabb'e bir kez daha şükrettim ve eve geldim..
2 Yorum:
Her hal kendi içinde şükrü hak eder muhakkak. Ne kadar kötü oldugunu da düşünsek, bir yerlerde bizden cok cok daha kötü durumda olan ve buna rağmen şukreden niceleri vardir ki bize ibretliktir onlar...
Ne iyi etmişsin:)
bir hayal kur ;
Evet, bizden çok daha kötü durumda olanlar var ama ne yazık ki biz onların daha kötü durumda olduklarını bile görmeyiz.. Biz benciliz.. Milletin evi yansa umursamayız da kendi elimize iğne batsa ahh vah ederiz..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.