Ben böyle bazen durduk yere, hem ses olsun, hem annemden ses çıksın diye, üst üste birkaç kere anneme seslenirim.. Bugün de öyle yaptım.. İlk kez duyduğum, çok hoşuma giden bir söz söyledi.. Yazmadan edemedim..
...
--- Annnneee..
++ Cannnn...
--- Annnneeeee...
++ Cannnnnnn...
--- Annnneeeeee..
++ Söyle sözün hasını, sil yüreğinin pasını..
--- Vayyyy.. Bu nerden çıktı..? İlk kez duydum..
++ Ne bileyim, eskilerden bir söz, şimdi aklıma geldi..
Hâyâl kurabiliyor musunuz..?
Eskisi kadar hâyâl kuramadığımı farkettim.. Ya umutsuzluk ya kabulleniș ya da her ikisi birden..
Dışarıdan eve geliyor, üstümü-bașımı değiștirip, sere serpe kanepeye uzanarak televizyonu açıyorum ya; zihnimde anında Zülfü Livaneli'nin sesi beliriyor : "Ey özgürlük..."
Evden aldığım huzuru ve özgürlük hissini, şuana kadar hiçbir yerde ve hiçbir kimsede bulamadım..
Evcilim ben ya.. Ciddi ciddi evcilim.. Evcil oldukça da hürriyetim artıyor..
