Kadıköy'de, kaldırımın üzerinde, 20 Liraya satılıyordu bu oyuncaklar.. Birçok kişi, sevdiklerine satın alıyordu.. Ben, almadım, alamadım.. Verebileceğim kimse yok.. Son söylediğim türkü de yarım kaldığından olsa gerek; mutlu etmek istediğim kimse kalmadı..
...Ama şu var : İnsanlar, sevdiği insanlara bu oyuncaklardan alıyor ve o insanları, bu oyuncaklar sayesinde mutlu edebiliyorlar..
Kaldırımın üzerinde, 20 liraya satılan oyuncaklar, insanları mutlu edebiliyorsa, öyle çok uzaklardaymış gibi düşünmeye gerek yok aslında; mutluluk, Kadıköy'de, kaldırımın üstünde, 20 liraya satılıyor..
2 Yorum:
düşündümde bu oyuncaklar beni mutlu etmez ki.biçilen fiyatı bir kenara koy biri bana bunlardan alsa zaten kendim kadarmış deyip nasıl taşıyacağımı düşünmekten,o elimi süremediğim peluşa nasıl dokunacağım şimdi,almasan ayıp olur diye stres yapmaktan,mutlu da olamam ben.
yalnız şu arkada sağdaki kalpli beyaz ayı da pek güzelmiş :P
Kelimelerle Dans ;
Demek ki sen kaldırım üzerindeki 20 liralık oyuncaklardan mutlu olmuyorsun.. Eee zenginsin ya; gözün yükseklerde tabii..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.