Son zamanlarda kendimle ilgili hiç bir şey düşünmüyorum.. Neyim, kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum; hiç umrumda değil.. Kim olduğumu boşverdim, kim olacağımı umursamıyorum..
Tuhafım... Ama gerçekten tuhafım.. Mutlu muyum, mutsuz muyum; bilmiyorum.. Huzurlu gibiyim.. Ara ara gülümsüyorum.. Üzerimdeki binlerce ton ağırlığındaki bir yükten kurtulmuş gibiyim.. Belki de mutsuz ve huzursuzum ve üzerime yeni yükler yükledim; bilmiyorum..
Bilinmezlik içindeyim yani.. Yaşıyor muyum..? Evet yaşıyorum.. Düşünmeden, sorgulamadan, herşeyi oluruna bırakarak.. Maziyi pek düşünmüyorum; kendi kendime hafıza kaybı yaşattım..
Böyle bir insan olmak istemiyordum esasında.. Biliyorum ki sizler de böyle bir insan olmak istemiyordunuz.. Hepimiz, esasında olmak istemediğimiz hayatı yaşıyor ve mutlu gibi davranıyoruz.. Ama ben 'mutluyum' veya 'mutlu değilim' diyemiyorum.. Hayat, bana, sanki bir başkasının yaşantısını vermiş gibi.. Bir nevi Türk Filmi hikâyesi.. Ben, esasında, farklı bir hayat yaşayacaktım, hemşire yanlışlıkla filmleri karıştırdı.. Beni bir başkasının yaşantısına obje olarak gönderdi.. Ben de yapılan yanlışlığı görmezden gelerek, mutlu gibi davranıyorum.. Ara ara bir başkasının yaşantısında obje olmaktan mutlu oluyorum ama genel olarak mutluymuşum gibi rol kesiyorum.. Biliyorum, hepimiz aynıyız.. Hepimiz, olmak istediğimiz gibi değil de 'olmamız gerektiği' veya 'bizden istenildiği' gibi yaşıyoruz.. Bu sebeple biliyorum ki; siz de tıpkı benim gibisiniz..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 Yorum:
Sahneler farklı ama roller hep aynı Çocuk, hayatın değişmez kuralı tak yüzüne bir gülümseme devam et bu hayat bilmecesine. Yaptığımız işte bu sadece.
Hamiyet ;
Ah bir gerçekten kendimiz gibi olabilsek.. Ama gerçekten kendimiz gibi olabilsek.. Hayat öyle güzel olacak ki Hamiyet.. Ne yazık ki, yalan dolan sürüyoruz hayatı..
Şöyle uzun uzun bi yorum yazacaktım ama caydım. Diyorum ki sonuçları ne olursa olsun kendiniz olun efendim ve kendiniz olmak o kadar da zor bişey değil.
Öpüldünüz en kırmızısından
Menen ;
İnsanın dudağında 5 kiloluk kırmızı ruj olunca, haliyle kırmızı öpmesi normaldir.. Geçen yeğenini ne hale getirdiğini yakinen gördük sonuçta..
İnsanın kendisi gibi olması o denli zor ki.. Sahiden başarabilen insanlara hayranım.. Ne yazık ki, bu konuda bende pek umut yok..
Düşünmek kötüdür bazen. Derine daldıkça orada kaybolmaktan korkar insan. Ve erteler kendini.
Fikriye ;
Düşünmemeli mi yani..?
Gerçi ben zaten, düşüncesiz, kaba-saba bir herifçioğluymuşum.. Haliyle düşüncesiz sıfatıma uygun olarak az düşünenlerdenim..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.