Sabah Neşesi..

İçimde, sebebini bilmediğim bir coşku var.. Huzurlu uyandım bu sabah yatağımdan.. Aynada daha bir uzun baktım biçimsiz suratıma.. Daha bir çok beğendim kendimi.. Uykulu gözlerle türküler mırıldandım evden çıkana kadar..

...Eminim ki; içimdeki bu coşku ve huzur, gün batımında yerini kedere ve durgunluğa bırakacak.. Gün içinde herşey ters gidecek, karanlık çöktüğünde, hüzün bulutları tepemde toplanacak.. Bundan önce hep böyle olduğu için bundan sonra da böyle olacağını çok iyi biliyorum.. Ama yine de coşkuluyum.. Kalbim kıpır kıpır.. Sebepsiz yere coşkulu olmaktan korkuyorum ama coşkulu olmaktan kendimi alamıyorum.. Varsın hastalıklar olsun, yalnızlık olsun, çaresizlik olsun, güvensizlik olsun, ne çıkar..! Nefes alabiliyoruz, Rabb'e şükredebiliyoruz ya; yetmez mi..!

Bu sebepsiz coşku, bugün yeni Kadıköy'e kadar götürecek.. Bir işi bahane ederek Kadıköy'e gideceğim.. Moda'da tur atmak istiyorum.. Sebepsiz yere gezmek, sağımdan-solumdan geçen insanlara anlamsızca bakmak, her zamanki gibi alnımda birikecek olan ter damlalarını silmek istiyorum..

Hüzün bulutları başımda birikene kadar, Kadıköy Moda'da anlamsızca yürümek, türküler mırıldanmak, hâyâl kurmak, mümkünse her zamanki yerde iki bardak demli çay içmek istiyorum..