Sensiz..

Kurumuş bir ağaç dalından düşen kuş yumurtası gibiydi ömrüm..

Bir kuş geldi, kondu, yuva yaptı..

Sıcacık tüyleriyle sarıp sarmaladı beni.. 

Sonra şiddetli bir rüzgâr esti.. 

Kurumuş ağaç dallarının birbirine dokunma sesi kulakları dağladı..

Ansızın yuvam dağıldı..

Ben yere düşerken, sıcacık yuvam rüzgârda uçuşuyordu.. 

Şimdi yuvamdan uzaktayım.. 

Kendimi "iyiyim" sanıyordum..

Oysa kırılmıştım, 

hasretin acısını "iyiyim" kelimesinin ardında saklıyormuşum..

Şimdi anladım :

Yurtsuzum..

Yuvasızım.. 

Bir yere ait olma hissinden uzağım..  

Kurkusuz bilirdim kendimi, oysa çok korkağım.. 

Kurumuş bir ağaç dalından düşen kuş yumurtası gibiydi ömrüm..

Bir yuvaya hasret dolu..