Bir Ben Kaldım..

O, başka şehirde nefes almaya başladığından beri yeniden kendimi yalnız hissetmeye başladım.. Sanki onca şey hiç yaşanmamış gibi.. Daha yeni gitmiş olmasına rağmen sık sık beraber anılarımızı düşünüyorum.. Arada da fotoğraflarımıza bakıyorum.. Bir şeyler yapmak istiyorum, yeni hayatında beni hatırlayacağı bir ev hediyesi, hiç olmadı yeni işi için bir tebrik mesajı, çiçek vs ama hiç içimden gelmiyor inanın.. Kızgın gibiyim, küskün gibiyim, yıllar sonra mutlu olmaya başlamışken, sanki boynu bükük bırakılmış gibiyim.. Oysa zaten gideceğini bilerek başladım onunla nefes almaya.. Onun sevmediğim, hoşuma gitmeyen, beni herkesten gizleyip ötekileştiren yanlarını düşünüyorum arada.. Sanki olumsuz şeyleri düşünürsem, gidişine daha kolay alışacakmışım gibi.. 

Kendime de kızıyorum tabii.. Davul bile dengi dengine iken, neden boyumu aşan sularda yüzmeye çalıştım ki...Daha en başından kalbimi dinlememem gerekirdi.. Bana mı kalmıştı zor günlerinde destek olmaya çalısırken esasında köstek olmak..? Bak işte, yalnız kalan ben oldum..

Yıllık izindeyim uzun zamandır.. Önce Marmaris'e gittim.. Orada iken bir sürpriz yaptı, yanıma geldi, beni kötü bir şey yapmaktan alıkoyup aynı gece İstanbul'a getirdi.. 

Sonra dayım vefat etti.. Cenaze, gelen giden insanlar derken, pazar günü yer ayırıp,  yeniden tatil için Alanya'ya geldim.. 

Ucuz ve dandirikten bir otel buldum.. Sezonun sonu geliyor ama hava da deniz de sıcak.. Beş-on yaşlı yabancı turist, üç-beş yerli aile var.. Hee bir de balayında olan genç bir çift..

Hem o balayında olan çift, hem de baba, anne ve kızlarından oluşan ailenin denizde taş sektirip şen kahkahalar atmaları sebebiyle bugün kendimi tam olarak eskisi gibi yalnız ve kimsesiz hissetmeye başladım.. Daha önce de yalnız hissediyordum ama bu başka.. Bu tıpkı ilk yazı yazmaya başladığım günlerde hissettiğim ve milyarlarca ışık yılı uzaklıktaki insanların bile hissedebileceği bir yalnızlık hissi.. 

..Yani yeniden, bir ben kaldım üç beş günlük mutluluk nefesinin ardından.. Yıllar önce demiştim zaten, bu hayatta benim payıma düşen yalnızlıktır sadece.. Başka bir hisse kapılmam da kendimi kandırmaktır işte..