İki dilim ekmek ve yoğurt yedim..
Televizyonu açmış, izlemeye koyulmuşken, dış kapıdan ses geldi :
Tak..
Tak..
Ben, komşunun biridir diye beklerken, kapıyı açtığımda O'nu gördüm..
Şaşırdım..
İçeri geldi..
Kısa bir süre bekledi..
Özür diledi..
Üzerini açmadan, geri gitti..
Aradan kısa bir zaman geçti,
tekrar geldi..
Kısa bir zaman sonra yeniden gitti..
Gitmek istemediği belliydi..
"Gitme" dememi bekledi..
Belki de zaten gitmek için gelmişti..
Neyse işte sonuçta gitti..
Yeri benim yanımken, niye, "gitme" dememi bekledi..?
Yoksa benim yanımda kendine yer mi edinmedi..?
Geldi..
Sevindirdi..
Gitti..
Hayatı bitirdi..
Sonra yine geldi,
daha çok sevindirdi..
Sonra yine ardına bakmadan gitti,
giderken bir şiiri de bitirdi..
Bilmezsiniz belki ama zaten yıllar önce gitmek için gelmişti..
2 Yorum:
Neden her mutsuzluğumda burdayım,neden hüzünlendiğim de kendimi kalemhanede buluyorum.neden kendimi her yalnız hissettiğimde Bakırköy sahilde 《çocuk》la oturmayı istiyorum ki.özledim seni hemde çok o gözlerindeki merhameti güveni
Neyin var, ne oldu Meltem..?
İnşaallah gelip geçici bir şeydir de şuan iyisindir..
Ayrıca öyle bir durum varsa; Bakırköy uzak değil; çık gel..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.