Bu güzellikler içinde, ilk aklıma gelen "paşam" kelimesinin güzelliğidir.. "Paşam öyle... Paşam şöyle... " Paşam ile başlardı her cümle.. Bu sebeple, hâlâ, nakşedilmiştir 'paşam' kelimesi kalbime..
İkinci güzellik ise, kır kahvesindeki sohbetlerdir.. Bir keresinde, karanlık çökmüş, sohbet bitmiş, eve gitme vakti gelmiştir.. İçtiğimiz bir kaç çayın parasını ödeme ısrarı başlamıştır.. "Ben ödeyeceğim" tartışması sürerken, garson, "ikinizden de alayım" deyip sırıtmaktadır.. Kız tarafı, hesabı ödemek için diretip bir de ayağa kalkınca, erkek tarafı, bunu engelemek için ayağa fırlar.. Kızın önüne geçer.. Kız, sağa çekilir.. Erkek de sağa çekilir.. Kız, ani hareketle sola gitmek ister, erkek bunu anlayarak sola döner.. Bu hengâmede ne olduğu bilinmez, kız ve erkek, birbirine sarılır gibi olurlar.. Günler sonra bu olayın sohbeti yapılırken, kız, ağzından ilk kez bu denli sıcak cümle çıkarır.. Der ki : Neden bilmem, o arada elimi kalbine koyma gereği hissettim..
Aradan yetmişsekiz sene geçti, kızın eli hâlâ erkeğin kalbinde..
2 Yorum:
yazı çok güzel ve aslında az sonra yapacağım yorumdan çok daha farklı bir atmosfer yaşatıyor okuyucuya.
ama ben hesap ödeme kısmına takıldım.ne ayıp şey erkek varken kadın hesap öder mi hiç...hele de ısrar etmek cısk cıkss sana yapılan bir ayıptır bu:)
(yazdıklarım kendi fikrim değildir.aksine seni tanıdıktan sonra, kendimi kötü hissetmemek için kandırışımdır:) )
Kelimelerle Dans ;
Sen de böyle diyorsun ama tüm hesabı sen ödüyorsun.. Bırak şimdi mütevazı olmayı.. Ki zaten ben eskiden hesap ödüyordum, artık akıllandım, hep hatunlara hesap ödetiyorum..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.