Ruhum aç... Hem de çok aç..
Ruhumu tatmin edemiyor hiç kimse.. Hep bir boşluk, hep bir tamamlanamamıș olma hissi..
Ben de çok sevemedim belki ama sevilmeye çok muhtacım.. Şöyle gerçekten, gözü hiçbir şeyi görmeden birinin beni sarıp sarmalamasına, "șșș tamam, artık ben varım" demesine muhtacım..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.