Bakırköy'de Ölmüş Hâyâller..

Bugün iş çıkışı Bakırköy'e gittim.. Niye gittim bilmiyorum... Gezinmek istedim.. Ve gezindim biraz..

Ne zaman Bakırköy'e gitsem kendimi alışveriş yaparken buluyorum.. Bu da bana Allah'ın bir cezası sanırım.. "Alışveriş yapmak nasıl bir ceza?" diye soracak olursanız, pek anlatabileceğim bir şey değil aslında.. Param yokken, o kadar yardıma ihtiyacı olan insan varken, benim neredeyse hiçbir yeni şeye ihtiyacım yokken, buna rağmen alışveriş yapıp parayı sokağa atıyorsam, bu olsa olsa bana Allah'ın bir cezasıdır diye tahmin ediyorum.. Dünyayı, ahirete tercih etmenin bir göstergesi yani..

Neyse.. Benim bugünkü konum farklı..

Bakırköy'de gezerken, sağımdan solumdan geçen insanlara bakıyorum da, ben gerçekten bu hayatı kaybetmişim.. Her gördüğüm genç insan, yıllar önce kurduğum tüm hâyâllerin birer birer yıkılışının bir kanıtı gibiydi..

Bundan önce o kadar hâyâlim yıkıldı, bu yaşa geldim, hâlâ yeni hâyâller kurabilecek gücü buluyorum kendimde.. Bence bu hiç iyi bir durum değil.. Zira her hâyâl, devamında hâyâl kırıklığını getiriyor.. Ben bir türlü akıllanamıyorum yani.. 

Cidden ne hâyâllerim vardı ya.. Sahiden yazık oldu bana.. İnşaallah ahirette karşılığını alırım diyeceğim amma ne büyük bir günahkâr olduğumu bildiğim için bu duayı bile edecek yüzü bulamıyorum ki kendimde..