Ne varsa gençlikte var.. Bunu bir kez daha anladım.. Sahiden kıymetini bilememişiz.. Ve kendimize yazık etmişiz..
Bundan önce birçok şeyi olduğu gibi bunu idrak etmekte de geç kaldım.. Ve yine pişman oldum..
Ben iyiden iyiye yaşlılık psikolojisine girdim.. Bunu fark edince, hiç değilse çevremdeki insanlar genç olsun, cıvıl cıvıl olsun, bana hayat enerjisi versin istiyorum ama çevremde de hiç kimse kalmadı ki.. Var olanlar da benden beter.. Hep birlikte birbirimizi aşağı çekiyoruz..
Gülmeye hasret bir ruha hapsoldum.. Bu yüzden kendim dahil, bunda emeği olan herkese kızgınım..
Kırkbir yılın sonunda elde var sıfır..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.