Derler ki; "Namaza başlayınca Araplar kaşınmaya, Türkler düşünmeye başlar.."
Teravih için camiiye gittiğimizde ;
4 rekât yatsının ilk sünneti,
4 rekât yatsının farzı,
2 rekât yatsının son sünneti,
20 rekât teravih namazı,
3 rekât vitir namazı olmak üzere 33 rekât namaz kılıyoruz.. Bu 33 rekâtı toplam 1 saatte anca kılıyoruz..
"Kılıyoruz" diyorum ama sahiden namaz kılıyor muyuz, Allah bilsin.. Daha "Allah"û Ekber" der demez düşünceler sarıyor bizi.. Normal zamanda hiç akla gelmeyen şeyler, bir anda akla geliveriyor.. Namaz mı kılıyoruz, sadece eğilip kalkıp spor mu yapıyoruz, namaz kılıyor taklidi mi yapıyoruz, Allah bilsin..
Derler ki; münafıkların 3 alâmeti vardır: Yalan söylerler, sözünde durmazlar, emanete hîyanet ederler.. Bu 3 alâmet de bizde olduğundan, üstelik ibadetleri de gösteriş için yaptığımızdan, "Acaba münafık mıyım?" diye şüpheye düşmüyorum değil..
Hani namazda, Araplar kaşınır, Türkler düşünür, dedim ya; bugün daha namaza başlar başlamaz düşünce sardı ruhumu.. "Şu hayatta hiçbir istediğim şey olmadı.." diye düşündükten sonra küçüklükten beri istediğim ama elde edemediğim şeyleri tek tek aklıma getirdim.. Gören namaz kılıyor sanır ama içten içe isteyip de sahip olamadığım şeyler için sitem ediyordum.. Durumum işte bu kadar vahim benim; Allah affetsin..
Ne kadar asi, ne kadar vicdansız olduysam artık, namaz sonunda, "Allah'ım istediğim hiçbir şeyi vermedin, kendim için artık bir şey istemiyorum..." dedikten sonra başkaları için bir şeyler istedim..
Namaz kılarken günaha nasıl girilir, canlı şahidi ve örneğiyim..
Belki çok daha iyileri oluyordur da ben bilmiyorumdur ama istediğim hiçbir şey olmuyor be Rabb'im.. Affet beni..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.