Kalp krizi..
Memleket..
Yoğun bakım..
Yoğun bakımın önünde geçmek bilmeyen saatler..
Normal servis odası..
Uçakla gelmek istememe durumu..
Özel araba ile 18 saatlik yolculuk..
İstanbul..
Geceleri uyumama..
İlaç içmeme..
Hareket kısıtlığı..
Misafirler..
İstekler.. İsteksizlikler..
Hastaya bakarken hayattan bıkma durumu..
Daha bir sürü şey..
Hayat böyle devam ediyor..
................................................
Bundan önce olduğu gibi bu olayda da beni yalnız bırakmayan, soran-soruşturan,destek olan, gergin olduğumda susmasını bilen, üzgün olduğumda moral veren, madden ve manen arkadaşlığını ve güzel karakterini bir kez daha gösteren Duygu'ya teşekkürlerimle..
2 Yorum:
Allah bir dert ya da hastalık verirken mutlak suretle şifasını da içinde veriyor. ama biz kul olarak sonuca odaklanmak yerine yaşadıklarımızdan yoruluyor ve yıpranıyoruz. annem hep derki hasta bir yaşar yakınındakiler bin hisseder,üzülür. ben de babacığının bu durumlarında hep uzaktan bakıp dualarımı gönderebildim sadece,acizce.kendine teşekkür et,iyi bir evlat olduğun,iki şehir arasında mekik dokuyup babana bu kadar güzel baktığın için.
Bir de mütevazıdır ki.. Aman da aman.. Eağol varol Duygu..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.