Belediye Otobüsünde Aşk..

En son ne zaman böyle bir şey oldu; hatırlamıyorum.. Şehr-i İstanbul'da, bir kadınla, belediye otobüsünde, sıkışık trafikte, aşk yaşadım..


"Belediye otobüsünde aşk nasıl olur be! " demeyin.. Emin olun, olur, yıllar yıllar evvel çok tecrübe ettim bu olayı.. Gayet güzel oluyor.. 


Hoşunuza giden bir kadını fark ediyorsunuz, inceliyorsunuz, beğeniyorsunuz, onunla ilgili hayaller kurmaya, onu baş tacı etmeye, hayatınızın odağı haline getirmeye başlıyorsunuz.. Bazen sürekli ona bakıyor, bazen ona bakıyor gibi olsanız da hayallere dalıyor, bazen kafanızı başka tarafa çeviriyor ama yine de onu düşünüyorsunuz..


O kadının hiç haberi olmuyor tüm bunlardan.. Oysa siz onu hayallerinizin kahramanı yapmış, sevmiş, evlenmiş, çoluk-çocuğa karışmışsınızdır bile çoğu zaman..


Giyinişine ve davranışlarına bakarak, ne sevdiğini, nasıl bir hayatı olduğunu, çalışıp-çalışmadığını düşünmeye ve bununla ilgili fikirler üretmeye başlıyorsunuz..


Geçen gün, Kadıköy'e giderken, uzun otobüs yolculuğum sırasında, zarif, çıtıpıtı, esmer bir kadın dikkatimi çekti.. Uzun uzun baktım.. Bir ara o da benim ona baktığımı farketti, kısa süre baktı, sonra bazı fiziksel özelliklerimi görüp kafasını çevirdi ve bir daha hiç bakmadı.. Ama belediye otobüslerinde aşk yaşarken, kural, kadının sana bakıp bakmamasının önemsiz olduğudur.. Bakan, hayal eden, seven ve o yolculuk boyunca o kadını hayatının merkezine alan sensindir.. Kadının sana bakıp, hayallerine karşılık vermesi çok ama çok önemsiz bir ayrıntıdır..


Neler hayal ettiğimi, neler düşündüğümü anlatmaya gerek yok.. Önemli olan, çok ama çok uzun zaman sonra belediye otobüsünde yeniden bir kadınla aşk yaşayabilmiş olmamdır.. Bu durum da maziden hoş bir esinti olarak hayatımdaki yerini aldı..