Kitap Okumaca Oynadığımız Yerler Bomboş..

En son bıraktığın yerde değilsem, seni bıraktığım yerde olmadığın içindir..

  ..........................................


Kadıköy Moda'da beraber kitap okuduğumuz yeri hatırlıyor musun..? Eşsiz bir manzaraya sahip çay bahçesinde çay içiyor, yeşilin ve mavinin şehrimizi ve kalbimizi güzelleştirdiği bir mekanda, aynı kitabın sayfalarına bakıyorduk.. Kitabın üç sayfasını ben okuyor, sonra bir çay içiyor, sonra üç sayfa sen okuyordun.. Benim, kelimeleri ve cümleleri hissederek okuyamadığımı, haliyle kitabın içine giremediğini söylüyor ve bana sitem ediyordun.. Kendin okumaya başladığında ise, kikirdeyerek okuyor, benim çok şapşal bir suratla dinlediğimi söylüyor, sürekli okumaya gülümseme molası veriyordun.. Haliyle doğru dürüst kitap okuyamıyorduk.. Kitap okumaktan çok, kitabı elimize alarak beraber olmanın zevkine varıyor, bazı cümlelerin veya kelimelerin altını çiziyor, bazılarını beğenmeyerek çarpı işareti koyuyorduk.. Ara ara yazarın çok basit cümleler kurduğunu dile getirerek, yazar hakkında atıp tutuyorduk.. Bazen de böyle bir cümle kuran yazarın ruh halinden yola çıkarak fiziksel görüntüsü hakkında fikirlerimizi beyan ediyorduk.. Ah o yazarlar.. O yazarlar neler çekti bizden..


İşte o "kitap okumaca" oynadığımız Moda'da sen yoktun bugün.. Sadece sen değil, o çay bahçesinde hiç kimse yoktu.. Deniz yerindeydi ama mavi değildi.. Ağaçlar yerindeydi ama yeşil değildi.. Çay yoktu.. Kitap yoktu.. Sen yoktun..


Hani bir gün oraya, bana haber vermeden gitmiştin, beni bulamayınca "Geldim ama sen yoksun..." diye mesaj atmıştın, devamında " ... Keşke insanlar bıraktığımız yerde bizi bekleyebilselerdi.. " demiştin ya; bugün ben de gittim oraya ve sen de bıraktığım yerde değildin.. En son bıraktığın yerde değilsem, seni son olarak bıraktığım yerde bulamadığım içindir kırmızı saç bantlı kadın..