Bazen, başkaları için istemediğimiz şeyleri yaparız.. Biz, belki birine hayran oluruz ama aileyi düşünürüz, başka başka şeyler düşünürüz de o hayranlığımızı içimizde tutarız..
Bir yola gitmek isteriz; o yola gidersek bir başkasını üzebileceğimizi düşünerek yola gitmekten vazgeçeriz..
Hiç sadece kendimizi düşünecek kadar bencil olmadık biz.. Hayatımızla ilgili adımlar atarken; hep sağımızdaki ve solumuzdaki insanların varlığını hatırlayarak, atacağımız adımların o insanlara etkilerinin ne olacağını hesaplayarak adım atarız.. Evet, çoğu zaman istemediğimiz bir hayat yaşar ve mutsuz da oluruz ama ne yapalım; bizler, hiç bir zaman sadece kendimiz için yaşayamadık hayatı..
2 Yorum:
Bundan sonra da yaşayamayacağımız belli.
Ama bazen de fazla düşünmemek gerek.
Bazen değil hiç bir zaman düşünmemek gerek.. Ne kadar çok düşünürsen, o kadar dertleniyor ve mutsuz oluyorsun ne yazık ki..
Aptallığın, cahilliğin, saflığın mutluluğunu istiyorum..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.