Kişiliksizlik midir bu, bilmiyorum..
Ben, Eminönü'nde yürümeyi severdim.. Her taraf balık kokar, insanlar koştururcasına yürürler.. Seyyar satıcılar vardır sokaklarda ve hepsi sokaklara güzellik katarlar.. Şehr-i İstanbul'da, hayat, en fazla Eminönü'nde hızlı akar.. Ben, oraya ne zaman gitsem, dört nala koşan hayatın inadına, adımlarımı ağırlaştırır, ellerimi ceplerime koyar, balık kokusunu içime çeke çeke yürür, insanların koşturmasını seyrederim..
Ne olduysa, senden sonra oldu..
Çok sevdiğim Eminönü'nü, Eminönü'ne hayat veren balık kokusunu, sen sevmedin diye ben de sevmemeye başladım..
"...iyi ama ben sevmiyorum diye sen de sevmemek zorunda değilsin ki.." diye akıl verme bana.. Bunu bende biliyorum..
Ben, böyleyim işte.. Sen sevmiyorsun diye Eminönü'nü, sen sevmiyorsun diye kendimi sevemiyorum..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.