Ey şehrimin sokaklarında, yürüyerek, kardan adam olmak için uğraşan adam.. Elin cebinde, montunun içine iyice sinerek, aklındaki türküyü söyleyip, şehrimi feth edemezsin sen.. Bu sokaklar, nice hayalleri yer ile yeksan etti; senin hayalin ne ki..?
...Daha dün, baba olma hayalleri kuran, yıllar yılı baba olamamasını karısından sanan, baba olamama nedeninin kendisi olduğunu öğrendikten sonra eşini sevmesine rağmen eşinden ayrılan ayakkabıcı adamın sohbetini dinlemedin mi..? Ne demişti o adam : "Karım, çocuğu olmuyor diye çok üzülüyor, ağlıyor, istersem kendisiyle ayrılıp çocuk yapabilecek bir kadınla evlenmemi tavsiye ediyordu bana.. Ben hep karşı çıkıyordum; onu, sevdiğimi söylüyordum.. Ama bir gece artık nasıl bir eziklik hissi yaşıyorsa, intihar etmeye kalktı.. Allah nasip etti de son anda fark edip kurtardım.. Yıllarca "çocuk" diye ağlayan, kendini ezik hisseden, bu hayattan göçüp gitmeyi göze alan bir kadını tüm hayat boyunca çocuksuz bırakmam, ona haksızlık olacaktı.. "
Böylesine büyük ve güzel bir hayali yer ile yeksan eden şehrim; senin o küçük hayalini hercümerc etmez mi..? Haydi git evine; git ve uyu.. Ancak uyudukça unutacak, ancak uyudukça hayal kurmaktan kurtulacaksın..
2 Yorum:
Uyuyalım. Allahın bir bildiği var demek ki diyelim. Bu da bizim imtihanımızmış diyelim.
Evet tam da böyle söyleyelim.. Mutlak ve kani olmuş bir anlayışla "Bu da bizim imtihanımızmış" diyelim..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.