Eminönü-Kadıköy arası vapura binip de eşsiz Şehr-i İstanbul manzarası eşliğinde içimden türkü mırıldandığım gün, en son ne zamandı..?
Ne zamandı, sonunu düşünmeden, içimden geldiği gibi davranıp huzura erdiğim gün..?
Ne zamandı bakışlara aldırış etmeksizin sokaklarda anlamsız dolaştığım zaman..? Moda'da çay içtiğim, deniz kenarında oturup çikolata yediğim, kulaklığımdan gelen müzik seslerini ruhumda biriktirdiğim o gün, en son ne zamandı..?
Çok mu imkânsız artık hâyâl kurabilmeyi başardığım o güzel günlere kavuşabilmek..? Yoksa bitti mi çoktan çocukça hâyâller kurabilmek..?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.