Yanımdan öyle bir geçti ki; o geçince, ben de kendimden geçtim.. Sonra bir baktım; dünya da kendinden geçmiş.. Defalarca arkamı dönüp baktım.. O bir kez dönmedi.. Zaten ben dahil, dünyadaki hiç bir varlık, O'nun arkasını dönüp de bakmasını beklemiyordu.. Arabalar sağa-sola çarpıyor, insanlar balkonlardan atlıyor, canlılar nefes almayı unutuyorlardı..
Nasıl anlatayım, bilmiyorum ki... Yanımdan öyle bir geçti ki; o geçti, ben kendimden geçtim.. Kaç saat oldu; hâlâ kendime gelemedim.. Öyle bir geçti ki... Yani öyle bir geçti gitti ki; sanki giderken beni de aldı, bir daha geri bırakmadı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.