Göründüğü Kadar Basit Değil..

Bu akşam, komşunun oğlunun sünnet düğünü vardı.. Günler öncesinden davetiye göndermişti.. Apartmandaki herkes gitti.. Ben gitmedim.. Gitmeden önce pişman olacağımı bile bile gitmedim.. Ve tabii ki pişman oldum..

Gitmedim çünkü arabam yoktu.. Haa taksiyle gidemez miydim..? Giderdim elbet ama bu defa da bir düğüne yalnız  gitmenin benim ruhumda açtığı yaraları bildiğim için aynı hisleri yaşamaktan korktum..

Aslında ne kadar basit değil mi..? Altı üstü komşunun çocuğunun sünnet düğünü.. Gideceksin, görüneceksin, 10 dakika duracak, takını takacak ve çıkıp geleceksin.. Basit görünüyor.. Gel gör ki, o kadar basit değil her şey.. Maziden kalan yaraların çıkıyor gün yüzüne.. 

Benim arabam yok.. Araba kullanamayacağımı söylüyor doktorlar.. Ve benim bir düğüne katılabilecek kimsem de yok.. Bugüne kadar hep birilerinin yanında sığıntı olarak gittim bu tür organizasyonlara.. Bugün de sığıntı olmaya cesaret edemedim işte..

O kadar basit değil yani.. Yaraları olan sığıntı biri, birden karakteri olan bir birey olup da insan içine çıkamıyor..