Şehirsiz..

Bu şehir, benim şehrim değil artık..

Üsküdar'da yabancıyım, kalabalık Kadıköy'de kimsesiz.. 

Şehir beni kabul etmez olmuş, ben şehre sığamaz olmuşum..  

Ülkemizden Korkar Oldum..

 Sanki dünyanın bütün işe yaramaz, yalancı, hırsız, dolandırıcı, dedikoducu, başkasının kuyusunu kazan, kötü ruhlu insanları ülkemizde yaşıyormuş gibi..

Niye bu kadar kötü ruhlusun be insan..? Niye çıkarın için her türlü pisliği yapabilecek seviyedesin..?Hiç mi vicdanın kalmadı..? Yani hiç mi..?

İçinde bir miktar vicdan olan, birazcık insanî değerlerle hareket edenler nereye gitsin..? 

İnsan olarak nefes alacak yer kalmadı ülkemizde.. Ülkemiz baştan sona kötülük kokuyor.. Ve her kötü ruhlu insan, "iyi insan" olduğunu iddia ediyor.. Artık "iyilik" bile "iyilik"ten şüphe ediyor..

İhtiyaç..

Ne çok ihtiyacımız var öyle... 

...sevilmeye..

 

Düz Duvara Tırmanan Dağcı..

Hava durumunun bu hislerle bir ilgisi olmalı bence.. Biraz sıcak olunca, düz duvara tırmanma hisleri başlıyor.. 

Küçücüğüm..

Yalnızlar için çok büyüksün ama her bir sokağınla ne güzelsin ey İstanbul..

 

Hadi..

 Hadi biraz daha öp beni ve sürekli sarıl bana..

Öyle çok sarıl ki, bedenin bedenimden ayrılınca yalnızlık çeksin.. Her ân, bedenin, sanki bedenimden bir parçaymış gibi hissetsin.. 

Hadi daha önce giyindiğin bütün kıyafetleri çıkar üzerinden.. Mutluluk ve huzur giyin sadece.. Bir sen kal, bir ben kalayım yeryüzünde.. Bizi bekleyen âtiyi düşün sadece..  Vakit bizim vaktimiz; artık yarınları erteleme..

Hadi beraber bakalım son bir kez gökyüzüne..

Bayram..

Evet, belki eskisi gibi değil.. Belki buruk, hep eksik ama yine de istemsiz bir coşku beliriyor insanın içinde..

Bir bayrama daha kavuşturan Rabb'e şükürler olsun..