Tek Sevdiğim Adam Hatırası..

Yaklaşık 3 sene öncesi...

Acıbadem Hastanesi'nde, tek sevdiğim adam, bilmem kaçıncı kez ameliyattan çıkmış, iyileşsin diye dualar ediyoruz..

Aradan bilmem kaç gün geçti, yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı.. Gündüz işyerine gidiyor, gece de refakatçi olarak yanında kalıyordum..  Artık eskisine nazaran pek konuşmuyor, herkese neşe saçmıyordu.. Toplam yedi büyük ameliyat geçirmiş, günler ve geceler boyu endişeli bekleyişimiz devam ediyordu..

Bilmem hangi günün hangi gecesi, yatakta uzanırken kafasını kaldırdı ve bana baktı.. Sesi çok çıkmıyordu eskisi gibi.. Sesini duyabilmek için dikkat kesildim, yüzüne baktım.. Gayet kısık bir sesle, "Yaaa görüyorsun değil mi eşek sıpası.. Benim 7 çocuğum var; hiç değilse birinden biri bana bakıyor.. Sen böyle hastalanınca sana kim bakacak..?" dedi ve kafasını yeniden yastığa koydu..

Onca hastalıktan ve sıkıntılı günlerden sonra bana takılıyor diye sevinmiş, "Hele sen iyileş de hallederiz" gibi bir şey söylemiştim..

Aradan onca geçen zaman sonra aklıma bu tür anılar geliyor ve her defasında o fikirlerini beğenmediğim insanın gıyabında "o kadar haklıydın ki be baba, o kadar haklıydın ki" diyorum..

Bu hayatta, böyle bir adamın oğlu olmanın mutluluğunu yaşattığın için sana şükürler olsun Rabb'im..

El-Fatiha..