Eskiden, patik ve atkı örerek beni düşündüğünü, soğuk havalarda ısınmam için aklında olduğumu hissettiren insanlar vardı.. Şimdi utanmasalar; naylon çorabı 20 liradan satacak insanlar doldu etrafıma.. Yaşlandım ya; karizma bitti, patik ve atkı örenler kalmadı.. Hey gidi hey..
.........................................
Şimdi yine aklıma geldi; yıllar yıllar evvel, telefonuma "paşam" diye başlayan veya biten mesajlar geliyordu.. Nasıl da seviyordum "paşam" denilmesini.. Ben ne zaman bu kadar yaşlandım, ne zaman o güzellikleri kaçırdım..?
.........................................
2005 yılında e-günlük tutmaya başlamışım.. Rabb, nefes verdi de 2019 yılına girdiğimizi görebildim.. Yani neredeyse 14 senedir yazıyorum; bir türlü bitiremedim, bir türlü kendimi en iyi şekilde ifade edip, söyleyeceklerimi tamamlayamadım.. 14 senedir, zırıldanıp duruyor, bir adım ileriye geçemiyorum.. 14 sene.. Ondört.. ! Hayat, sahiden de göz kırpma mesafesi kadar bir zaman dilimiymiş..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 Yorum:
Bir omur ya!
Bir ömur daha feda
adsiz ;
Sahiden de bir ömür.. Ne çabuk geçen ve ayrıca ne kadar gereksiz bir ömür oldu böyle.. Yazık valla.. Kimseye yardım edemediğimiz, kimseyi olumlu yönde etkileyemediğimiz, günahlar ve yalanlar içinde bir ömür..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.