Evde bir çocuğun olması ne kadar güzel ama ayrıca ne kadar yorucu bir durum ya.. Benim gibi tembel ve rahatına düşkün biri için işkence olduğu kadar aynı zamanda sempatikliği, yeni yeni yürümesi, konuşması, olaylara tepkileri, seni öpsün diye şaklabanlıklar yapman da bir o kadar güzel.. Hayatını biri için değiştirmenin, bir küçük beden için rahatını bozmanın çok farklı bir hazzı var.. Yaşamını bir şeye adamanın güzelliği...
Dokuz yeğenim var ama bu en küçüğü, en olgun çağıma denk geldiğinden olsa gerek, bana çok farklı duygular yaşattırıyor..
Rabb'im, o çok istediğim baba olma duygusunu yaşatmadı ama yeğenlerden yana hep yüzümü güldürdü.. Allah herkesin yavrusunu kendine bağışlasın, sağlıklı, huzurlu, imanlı, devletine-milletine bağlı fertler olarak yetiştirsin.. Ve tabii çocuk isteyenlere de Rabb'im en kısa zamanda hayırlı evlatlar nasip etsin..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.