Kendime Sığmıyorum..

Öyle bir bunalmışlık, bıkkınlık ve bezmişlik içindeyimi ki; iş bahanesi ile gezmek için gittiğim Kadıköy'den tiksindim, bunaldım, kaçmak istedim, işimi bitirip hemen eve kaçtım..

Sığmıyorum bir türlü kendime.. Yerimde duramıyorum.. Bana yalnızlığımı daha çok hissettiren evde duramayıp kendimi sokağa atıyor, sokakta hemen bunalıp yeniden eve gitmek için zaman kovalıyorum..

Sığmıyorum kendime, çok tuhaf bir his ama inanın bir türlü huzur bulamıyor, her anımda ve her yerde eksiklik hissediyor, kendime sığamıyorum..





0 Yorum:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.