Bugüne kadar maddi manevi tüm birikimlerim, iş ve aile hayatım, çevremle olan ilişkilerim, 36 senelik hayatımda "olumlu" diyebileceğim ne varsa, darmadağın olmak üzere..
Şimdi anlıyorum; erken yaşta düzenli bir hayatın tavsiye edilmesinin sebebini.. Şimdi anlıyorum, "gençlik" kavramının dikkat edilmesi ve o dönemde sağlam adımlar atılmasının gerektiğini belirten sözlerin sebebini..
"Vicdan-dürüstlük-ahlâk-samimiyet" denilen şeylerin, esasında bende hiç olmadığını, başkalarının hayatını mahvedecek noktaya geldiğimde anlayabiliyorum şimdi..
Şimdi anlayabiliyorum, "İslam" kelimesini hep kullandığımı, esasında hayatım boyu hiç bir zaman Müslüman olmadığımı, münafık olarak yaşadığımı..
Uçurumun kenarında iken, dönüp de geriye baktığımda, şimdi anlıyorum çevremde güzellik adına ne varsa hepsine birer birer tecavüz ettiğimi ve hayatımdaki tüm iyi insanları kaybettiğimi..
Ben, o küçücük beynimle planlar yaparken, Rabb'in de başka bir planı olduğunu unuttum.. Ve şimdi anlıyorum ki; tüm bunları ziyadesiyle hakettim..
Elimde onlarca insanın masum kanı,
bir vicdansızın ölümden önceki son çığlıkları..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.