Kalp krizi..
Memleket..
Yoğun bakım..
Yoğun bakımın önünde geçmek bilmeyen saatler..
Normal servis odası..
Uçakla gelmek istememe durumu..
Özel araba ile 18 saatlik yolculuk..
İstanbul..
Geceleri uyumama..
İlaç içmeme..
Hareket kısıtlığı..
Misafirler..
İstekler.. İsteksizlikler..
Hastaya bakarken hayattan bıkma durumu..
Daha bir sürü şey..
Hayat böyle devam ediyor..
................................................
Bundan önce olduğu gibi bu olayda da beni yalnız bırakmayan, soran-soruşturan,destek olan, gergin olduğumda susmasını bilen, üzgün olduğumda moral veren, madden ve manen arkadaşlığını ve güzel karakterini bir kez daha gösteren Duygu'ya teşekkürlerimle..
