Sevdiklerimiz, tanıdıklarımız, nefret ettiklerimiz, görmezden geldiklerimiz; birer birer terk-i diyar eyliyorlar.. Çocukluğundan kalma bir figür için "Hani şu kişi vardı ya; ölmüş." diyor biri.. "Allah rahmet etsin.." diyoruz sadece..
...Ama işte birer birer azalıyoruz.. Biz de son nefese doğru hızlı adımlarla ilerliyor, bir sabah "şu kişi ölmüş" denildikten sonra anılarla yaşamaya başlıyoruz..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.