Zorla Sırıtmak..

Fotoğraf çekilirken, güzel görünmek için sırıtmak zorunda kalan ama zoraki bir gülümsemenin insanı daha çirkin yaptığını fark eden genç : Aramıza hoş geldin..

Elif Olmak İsterdim.. Ye'deyim..

Ne çok pişmanlıklar var hayatımızda..
En başa dönebilmek isterdim; taaa en başa..


.................................
Elif olmak isterdim; oysa ye'deyim..

Sinema..

   
     Ben, sinema ile geç tanışmış bir kuşaktanım.. Memleketimde sinema yoktu.. İlk sinema deneyimimi, üniversite yıllarında yaşamış, Mel Gibson'un başrolünü oynadığı Vatansever isimli filmde gözyaşlarına boğulmuştum.. Hiç ağlamayan ruhumu ağlar bir hale getirdiğinden midir, yoksa sinemanın o karanlık ortamından mıdır, bilmiyorum, elime para geçtikçe sinemaya gitmeye başladım.. Üniversite yıllarında, sinemaya gelen hemen her filme gittim.. Derken üniversite bitti, ben çalışma hayatında buldum kendimi.. Sinema sevgim azalmadı, eskisi kadar olmasa da ilgimi çeken her filme bilet aldım.. Ancak son senelerde ne olduysa oldu, sinemanın o büyülü salonları, gelen insanların hep çiftler halinde olması sebebiyle bana yalnızlığımı hissettirmeye başladı.. Sanki sinemaya sadece çiftler gidermiş, yalnızların sinemada yeri yokmuş gibi bir düşünceye kapıldım.. Ve o düşüncenin içimde yer etmesi ile sinema salonlarına "yalnızlık sineması", oturduğum koltuğa "yalnızlık koltuğu", izlediğim filme de "yalnızlık filmi" adını vermeye başladım.. Bu düşüncelerin içimde yer etmesi ile sinemaya gitmek eziyet halini aldı ve kendime işkence çektiriyormuşum gibi hissettim.. Ama gittim.. Düşüncelerim ne olursa olsun, düşündüklerim ne kadar acı verirse versin, sinema salonlarından kopamadım..


     ...Ama şimdi düşünüyorum da, en son hangi filme ve hangi sinemaya gittim; hatırlamıyorum doğrusu..