İki Silah..

Şükürler olsun, ablalardan birini, kazasız belasız nişanladık.. Kalabalık, stres, hüzün ama ayrıca güzellikleri barındıran günleri geride bıraktık sayılır..

...Ama ne tuhaf değil mi.. ? Bir kulağımda; nişanlanan, yeni yeni hayalleri, umutları olan, gülümseyen bir kadın... Öte kulağımda; evli olan, hüzünlü olan, kederli olan, pişman olan, hiç ama hiç hak etmemesine rağmen göz yaşı dökmek zorunda bırakılan bir kadın... Doğum ve ölüm gibi..

...Oysa biraz rahat bıraksak kendimizi.. Biraz zamana ve hayatın akışına kapılsak.. Daha az üzülerek, gereğinden fazla sevinmeyerek, herşeyi yerli yerine bıraksak.. Ağzımdan kuş tutsak bile Allah'ın bizim için bir hesabı olduğunu bilsek.. "Boşverrr" diyebilsek, dua etsek, sabretsek..

Nişanlansak da, evlensek de, hayat bir şekilde devam ediyor.. Bugün ağlarken, yarın kahkahalarla hayatı karşılıyoruz.. Hayat bu kadar yanar döner bir durum sergilerken, bu denli ağlamaya veya bu denli kahkaha atmaya bilmem ki ne gerek var..!

Bizim elimizde olması gereken iki silah var.. Hemen hemen hepimizin kaybettiği iki silaha sarılmak dileğiyle : Sabır ve Dua..