İskenderun'da bir haftalık seminer, devamında babamın kalp krizi geçirmesi, hastaneler ve yorgun günler derken; nihayet az da olsa kendimize gelebildik ve işyerinde soluk aldık.. Ne zor, ne korkutucu, ne uykusuz, ne kalbi hercümerç eden günler geçiriyorum bilemezsiniz.. Anjiyo olduktan sonra 6 damarı tıkalı kalan, bypass ameliyatı olması gerekirken her türlü riski kabul ederek hastaneden ayrılan ve her an kalp krizi geçirme olasılığı olan babamın; ufak bir "off" demesi bile bizi korkulara salıyor.. Haliyle geceler uykusuz, yorgun, korkutucu geçiyor.. Yine de şükürler olsun ki babam, yanı başımda.. Memlekete gitme olaylarını da uzun dönem sonraya erteledik.. Ne olacağını hiç bilmiyoruz..
Mevla ne verdi de biz kabul etmedik ki..? Şükürler olsun Rabb'im sana..
4 Yorum:
çok zor günler... gözünün içine baktığın,yanında değilken aklının tamamını babanda,evinde bıraktığın bir dönem. ama geçecek. düzelecek her şey. sağlıkla yaşayacak inşallah,en azından bu durumla yaşamaya alışacak baban. ve tabi siz de.
gün geçtikçe hafifleyecek üzerindeki stres.her şey normalleşecek. sabırla ve şükürle bu imtihanı vereceksin inşallah...
Kelimelerle Dans ;
Tez zamanda geçer inşallah. Yoksa bu korku ile ben geçiyorum kendimden..
Allah bütün hastalara şifa versin..
Geçmiş olsun. Rabbim hayırlı ifalar ömürler versin inşallah.
mail attım gmaile.
bir hayal kur ;
Allah razı olsun.. Dualarda buluşabilmek dileğiyle..
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.