Buluşmanın Çöküntüsü..

     Yaklaşık iki senedir görüşemediğim bir arkadaşımla, Aksaray Mado'da buluşup, salep yudumladık.. Her ikimizin de zamanı kısıtlı olmasına rağmen şeker-şerbet bir sohbete koyulduk..

     Son aylarda, birçok kişiden duyduğum cümleyi, çikolatalı pasta tadındaki bu güzel insan da dile getirdi.. Salebinden bir yudum aldıktan sonra yüzüme baktı; alnımdaki çizgilerin belirginleştiğini, daha çok olgunlaştığımı ve alınmamam şartı ile çökmüş olduğumu belirtti..

     Bu arkadaşımı, sizlerin de şahitliği ile kınıyorum.. Zaten buluştuğumuzda, aç olmadığını dile getirerek, benim de aç kalmama sebep oldu.. Yemek yemek istemediğini söylediği anda, ters giden bir şeylerin olduğunu anlamıştım.. Durdu, sabırla bekledi, fare yakalayacak kedinin davranışlarını sergilemeye ve sinsice yaklaşmaya başladı..  Sohbetin en neşeli yerinde, bombayı patlatarak, o talihsiz açıklamaları yaptı.. Bekledim ki, bir yanlış anlaşılma olduğunu söyleyerek kamuoyundan özür dilesin ama böyle bir girişimde de bulunmayınca, kendisini, e-günlük sayfamda, sizlerin huzurunda kınamayı uygun gördüm..

     Çikolatalı pasta tadındaki güzel insan; kınıyorum seni.. hıh.. ! Bana değil de kendine bak sen.. Şişmanlamışsın.. Ojelerin iyi değil.. Ruj yanlara kaymış, rimel dağılmış.. Elbisen berbat.. Saçların uzun.. Büyük ihtimalle selülitlisin.. Ayrıca 25 yaşındasın ve evde kalmış bir insansın.. Üstelik cildin kırışmaya başlamış.. Sonra... Yemek yemiyorsun.. Cebinde sadece otobüse binecek kadar paran var; fakirsin.. Okuduğun kitap, ilkokul ikinci sınıfa giden bir çocuğun zekâ seviyesine sahip bir yazar tarafından kaleme alınmış ve edebi seviyesi o yaşlara hitap eden bir kitap.. Ve en önemlisi; tükenmez kalem diye uzattığın kalem, tükenmiş; yazmıyor..

     İnsanlar böyle işte.. Kendi hallerine bakmazlar, benim gibi zeki, çevik, aynı zamanda ahlâklı olan kişilere dil uzatırlar.. Tamam, yakışıklı herif olmayabilirim ama sokakta bir çok yakışıklı var zaten.. Yakışıklı olup da onların bir kopyası olacağıma, çirkin olur, kendi saltanatımı sürerim..


     İnsanın böyle arkadaşı olunca, düşmana gereksinim duymuyor.. Zaten benim şansımdır;  tüm arkadaşlarım dürüsttür.. İçlerinde ne varsa söyleyecek kadar açık sözlüdürler.. Bazen, keşke iki tane yalancı, yalaka ve namussuz arkadaşım olsa idi, diyorum.. Hayır, belki doğru söylemeleri güzel de her doğru her yerde söylenmez ki yahu..


     Şaka bir yana daha geçen hafta aynı cümleleri ablam söyledi.. İnsan, kendinde olan değişimleri farkedemiyor.. Ancak bir başkası dile getirdiğinde anlayabiliyor.. Evet, ne yalan söyleyeyim; ben de çöktüğümü hissediyorum.. Kamburum daha bir belirginleşti sanki.. Alnımdaki çizgiler, uçurumlara dönüştü.. Derim kalınlaştı.. En basitinden, çok tebessüm ederim ama en son ne zaman kahkaha attım, vallahi hatırlamıyorum..

     Kendimde farkettiğim, en belirgin durum; eskiden yakmayan türküler, artık yüreğimi cehenneme atıyor.. Ben, artık, Keloğlan Aramızda isimli filmde bile gözyaşı dökebilen bir herif oldum..