İsterdim ki, benim yorganım sen ol.. Her gece sana sarılayım, sana sokulayım, tenin tenime değsin.. İsterdim ki, sen sarıp sarmala beni.. Sen koru soğuktan, hastalıktan..
...Olmadı.. ! Zaten benim istediklerim ne zaman oldu ki..? Şükürler olsun, ne zaman bir şeyi istesem, o şey olmuyor.. Hayatım boyu böyle oldu, zannedersem bundan sonra da böyle olmaya devam edecek..
...
Kim derdi ki; gece sarılarak uyuduğum yorgan, bu denli hüzünlü olmama sebep olacak..? Oluyor işte.. İnsanoğlu, bardağın boş tarafını görmeyi adet edinsin yeter ki; bir yorgandan bile hüzünlenmek için bir sebep bulabiliyor..
...
Kendime hiç güvenim kalmadı, biliyor musun..? Üç-beş olay, o kadar güvenimi bitirdi ki, yeni adımlar atmaya yönelik içimde güç bulamıyorum.. "Nasıl olsa, yine aynı şeyler olacak" diyerek, en baştan vazgeçiyorum.. Adım atmaya korkar oldum.. Son iki senedir, en büyük eksikliğim de özgüvenimi yitirmiş olmak zaten.. Yeniden toparlanabilmeyi o kadar çok isterdim ki.. Rabb'im bana özgüven nasip etsin inşallah..
...
Bir yorgan ve göğse kondurulan bir buse.. Hâyâl evet ama o denli güzel bir hâyâl ki.. Ayrıca o kadar etkili ki; durduk yere hüzün bulutlarını tepene toplayabiliyor..
6 Yorum:
yıllar önce hastalığımla ilgili katıldığım seminerde,benden önce konuşmacı olan profesör doktor anlatacakları bittikten sonra soruları yanıtlamaya başladı.Dinleyicilerin hemen hepsi tekerlekli sandalyede idi.içlerinden bir kaçı yürüyebilme ihtimalinin olduğunu ama bunu başaramadıklarını anlattı.Tedavi yöntemleri ile ilgili bilgi istedi.Ne de olsa karşılarındaki doktor profesördü.doktor açıklama yapmaya gerek görmedi."Bardağın dolu tarafından bak,yaşıyorsun" dedi. Benzer sorular geldiğinde verdiği cevap aynıydı.Tedavi yöntemleri olduğu halde uğraşmak istemedi.Çünkü zaman alacak ve belki de yenik düşecekti.Uğraşmadı.Bardağın her zaman dolu tarafından bakan ben o gün o bardağı ters çevirim,o doktorun kafasına fırlatmak istemiştim.Neyse ki sıra bana gelip kürsüye çıktığımda insanların bozulan moralini bir nebze düzeltebilmiş,umut olabilmiştim.
yani demem o ki; bardağın dolusu-boşu fark etmiyor.Kalpteki umutları yıkmamak lazım.Sonuç ne olursa olsun insan umutlarıyla yaşıyor.
Hüzün her yerde, zayıf kalınan her ân da.
Kelimelerle Dans ;
Çok ama çok uzun zamandır bu kadar güzel bir yorum okumamıştım senden.. çok iyiydi.. Çok..
Bir şey diyemem; başka insanlara olan umut vericiliğin daim olsun..
-lâl'im 'si ;
Zayıf kalmadığım zamanlarda da hüzünlü oluyorum nedense.. Hep mi zayıfım yoksa..?
aksine beğenmezsin,bu cümlelerde nereden çıktı konuya çok farklı yerden girdin dersin diye düşünmüştüm.pek sevindim.
benim yaşıyor oluşum bile umut olmalı insanlara.gerisi boş aslında.:)
Kelimelerle Dans ;
Yazdıklarımdan yola çıkarak, kendinden birşeyler bulmuşsun.. Nasıl beğenmeyeyim ki..?
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.