Televizyonsuz/Bilgisayarsız Ev İstiyorum..

Yorgunluk..

Atalet..

Bıkkınlık..

Boşvermişlik..

Sinir..

Kıskançlık..

Nemelazımcılık..

Kırılganlık..

Hüzün..

 

     Yukarıda saydığım o kelimelerin hepsi üzerime oturmuş olduğundan ve ben altta can çekiştiğimden, televizyon denilen aleti kimin, ne amaçla icat ettiğini araştıracak durumda değilim.. Ama kannımca televizyon, insanların eğlenceli vakit geçirmesi, sıkıntılarını unutması ve buna benzer güzel durumlar için icat edilmiştir..

 

     Peki, bu kadar güzel düşüncelerle için icat edilen televizyon, nasıl olur da bizi esir alır ve gözyaşları içinde kalmamıza, rolünü yapan insanlara lanet okumamıza sebep olur ? Nasıl olur da küçücük bir kutu, hayatımızı yönlendirebilecek, bizi çevremizden soyutlaştıracak bir duruma gelir ?

 

     İlk önce tespiti doğru yapmalıyız.. Televizyon, boş zamanın değerlendirilmesine mi yardımcı olur, yoksa dolu olan zamanın boş olarak geçirilmesine mi ? Neden, mazide olduğu gibi ailemiz veya komşularımız bize yetebilecekken, televizyon ailemizin ve komşularımızın yerini alabiliyor ? Neden televizyon yalnızlığımıza istinat oluyor ?

 

     Yukarıdaki sorular, bizlere, televizyonun hayatımızın neresinde olduğunu gösterecektir.. Ben, televizyona değil ama televizyonun daha gelişmiş ve daha emparyalist hali olan bilgisayara bağımlıyım.. Bu bilgisayar bağımlılığı sebebiyle hayatı kaçırdığımı itiraf etmeliyim.. Hayata yeni bir başlangıç yapmak istediğimde, yapacağım ilk iş, bilgisayar ve televizyonu hayatımdan çıkarmak olacak.. Bu sebeple, bir deli kız bulur da evlilik için kandırabilirsem, kandırmam gereken diğer şey de evimizde televizyon veya bilgisayarın olmaması, sadece radyonun olması, illa televizyon olacaksa da 37 ekran küçük ve zevk vermeyen bir televizyonun olması yönünde olacak..

 

     Bu düşüncelerimi, bir sohbet sırasında, arkadaşlarımla paylaşmış, ancak büyük bir direniş ile karşılaşmıştım.. Söylediğim iki kişi ve onlara ilaveten ara sıra sohbete ortak olan güzel ruhlu bir başka kişi,  bunun olanaksız olduğunu söyleyip, eşimin illa ki televizyon isteyeceğini dile getirdiler.. Sonrasında konu nasıl oldu bilmiyorum, güven konusuna kadar geldi.. "Sen eşine güvenmiyor musun da evinde bilgisayarın olmasını ve eşinin internette sohbet etmesini istemiyorsun ? " diyerek tepkilerini dile getirdiler..

 

     Benim söylemek istediğim, televizyonun ve bilgisayarın bir evi ve evliliği olumsuz etkilediğidir.. Birbiriyle sohbet etmektense, televizyona bakan, hayatlarını paylaşmaktansa, televizyondaki diğer insanların hayatını paylaşan evli çiftlerin yeterince evlilik doyumuna ulaşacağını düşünmüyorum..

 

     Televizyon veya bilgisayar hayatımızı o denli yönetiyor ki, televizyonsuz ev düşünülemiyor.. Ama bir düşünsek ve uygulamaya koysak sonrasında biraz sabretsek ve televizyonsuzluğa alışsak o kadar güzel olacak ki.. Eşinle sohbet edersin, kitap-gazete okursun, bulmaca çözersin, satranç oynarsın, kavga eder birbirini yersin, sabaha kadar sevişirsin, misafir davet eder, onlara gerektiği gibi ilgi gösterebilir ve içinden "gitseler de bilgisayara/televizyona baksam" demezsin..

 

     Bunun için bilgisayarsız ve televizyonsuz bir hayatı düşünmek ve ona göre düzenlemeler yapmak gerekir.. Biraz kararlılık ve sabır ile hayatımızı esir alan kutucuklardan kurtulabiliriz aslında.. Ben, şimdi cesaret edip de bu söylediklerimi uygulayamıyorum ama yeni bir hayata başladığımda ve kendimden çok düşünebileceğim bir insanın hayatıma girmesi ile bu durumu kendisine anlatıp, en azından denemek için mühlet isteyeceğim..

 

     Bir kutuyla değil de, sevdiğimle vakit geçirmenin daha güzel olacağını düşünüyorum..