"Elesti Birabbiküm ? " diye buyursa Alemlerin Rabb'i.. Hep bir ağızdan "belâ" desek.. Her şeyin başladığı zamana, Kâlû-Bela'ya, dönebilsek.. Yeniden söz versek Alemlerin Rabb'ine.. Yeniden tanısak ve kabul etsek O'nu.. Yeniden.. Her şeye yeniden selam versek..
İlk yürüdüğümüz güne dönsek.. Attığımız her adımda, ailemizin "aferin" demesini duysak, alkışladığını görsek, sevindiklerini hissetsek..
Okula ilk başladığımız güne dönsek.. Kalemi elimize ilk alışımıza.. Okula kayıt olmak için müdürün karşısına geçsek.. "Bu kızı kayıt ederiz sorun olmaz da... hımm.. bu <Çocuk>.. hımm.. kalem tutabilir, yazı yazabilir misin sen..? " "Yazarım.. " "Gel adını yaz o zaman, göreyim.. " Yavaş yavaş yürüsek müdürün masasına doğru.. Korksak, utansak, cesaret edemesek ama yine de yürüsek.. Zar-zor adımızı çiziktirsek.. "Sakat <Çocuk>"un kalem tutabildiğini göstersek ve okula ancak kayıt olabilsek.. Okula ilk başladığımız güne dönsek..
İlk sevdiğimiz kız için bir zarfın içine papatya koyup, o kızın evinin penceresinden içeri attığımız güne dönsek.. O kızı görebilmek için kapısının önünde oynadığımız, perdenin arkasından bize baktığını hissettiğimizde, utanıp kaçtığımız, arkadaşlarımızın bizimle sevdiğimiz kızın adını söyleyip alay ettiği güne dönsek..
İlk ağladığımız güne.. ilk yolculuğumuza.. ilk seviştiğimiz güne.. cebi olan ilk pantolonu aldığımız güne.. ilk halay çektiğimiz güne.. ilk küfrettiğimiz güne.. ilk kavga ettiğimiz güne.. davaya ihanet ettiğimiz o ilk güne.. çay bahçesinde çay içtiğimiz o ilk güne.. sevdiğimiz tarafından terk edildiğimiz ilk güne.. isyan ettiğimiz o ilk güne.. kollarımızı iki yana açarak etrafımızda dönmeye başladığımız o ilk güne.. askere gidemeyeceğimizi kavradığımız o ilk güne.. sevdiğimizi görebilmek için yağmur altında ıslandığımız o ilk güne.. cebimize çok para geçtiği o ilk güne.. Her şeyin başladığı ilk güne geri dönebilsek.. keşke..
...Ama "Özlemek kolay, geriye dönmek zor.. " demiştik günün birinde..
0 Yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.