Altıdan Otuzikiye..

     Korkulacak birşey olmamasına rağmen başkalarının korkularından tedirgin olup, başkalarının korkularından korkmaya başlamanın sıkıntısını yaşıyorum.. Oysa ben vurdumduymaz, nemelazımcı biriydim.. İçime gelip yerleşen, bu kimsenin kırılmamasını, üzülmemesini, korkmamasını isteyen his de neyin nesi..?


     Ah takvim yapraklarını kırmızı renge boyayan haftasonu.. Benim güneşe hasret şehrim.. Cumartesi gününün tedirginliği ve aynı zamanda yorgunluğu, pazar gününün Bakırköy yalnızlığı.. Ah benim sürekli sorun çıkaran ve moral bozan evim.. Ah benim bitmek bilmeyen isteklerim.. Ah benim telefonuna kontör bile yükleyemeyecek duruma gelen erkekliğim.. Ah benim içindekileri kimseye söyleyemeyen çaresizliğim..


     Hadi bana doğruyu söyleyin; siz de benim kadar günahkâr hissediyor musunuz kendinizi..? Ya birinin hayatını mahvetti, masumiyetini yok ettiyseniz..?


     Daha altı yaşında yeni yetme bir velettim.. İleride bir küçük kuş, yağmur sonrası oluşan su birikintisinden su içmekteydi.. Elime, fazla iri olmayan bir taş aldım.. Kuşa az daha yaklaştım.. Sağ kolumu epeyce bir gerdikten sonra var gücümle taşı kuşa doğru fırlattım.. Kuş, tehlikeyi anlar anlamaz birkaç santim havalandı, taş başına isabet ettikten sonra su birikintisinin içine düştü ve son nefesini orada verdi.. Yanına koştum.. Büyük bir iş yapmış olmanın verdiği gururla kuşun cansız bedenine baktım.. Ne kadar büyük bir iş yapmıştım.. O an, ne kadar da büyük bir adamdım.. !


     Ah benim günahkâr çocukluğum.. Daha altı yaşındaydım.. Bir kuşun hayatına son verdikten sonra büyük bir işi başarmanın gururunu yaşamıştım..

     Ah benim yıllar geçse de değişmeyen günahkâr yanım..
     Bir masumiyete son verip, bu durumdan mutlu olabilen otuziki yaşım..


     Biliyorum, ben hiç değişmedim.. Altıdan otuzikiye, hep aynı türküyü söyledim..