Bu erkek cinsinin ergenliği kaç yüzyıl sürüyor..? Normal bir insan evladının baktığı gibi ne zaman bakabileceğiz hayata..? Ne zaman antropoza gireceğiz de kalbimizin var olduğunu hatırlayacağız..? Neden bu kadar hormonlarımızın esiri oluyoruz da tüm değerleri bir çırpıda unutuveriyoruz..? Neden olur olmadık yerlerde, olur olmadık şeyleri hâyâl edebiliyoruz..? Neden ruhumuzu bu kadar inkâr edip de bir parçacık etin tebâası olabiliyoruz..?
Eriyoruz hanımlar beyler, kalbimizi unuttuk, ruhumuzu hapsettik; birkaç hormonun esaretinde eriyoruz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.