Umut Etmeden Hayat Güzel Olsa Gerek..

Tuhaf bir psikoloji içindeyim..


Umut ettiğim, yüzümü gülümseten, iyi davranan, kalbime hoşluk veren ne ve kim varsa bir kalemde silesim var.. Telefon taşımaktan vazgeçerek, "Uzaklardan, çok uzaklardan acaba bir mesaj gelir mi..? " diye beklentimin önüne geçesim var.. Hayatımda kim varsa bir kalemde silesim, her şeyden elimi-eteğimi çekesim var..


Tuhaf bir psikoloji içindeyim işte.. Kendimden kaçıp kendimi bulasım, kendimi bulup kendimden kaçasım var..







4 Yorum:

Bundan sonra sana kotu davraniyorum o halde.umarim kalbine hosluk veren yuzunu guldurenler arasinda da degilimdir.maazallah bir kalemde silinmek istemem.:)

 

Ne olacağı belli olaz.. Sahiden arada sen de kim vurduya giebilirsin.. İyisi mi kötü davran sen bana..

 

Ramazandandır..nefsinden isyanlarda olan kulak asma,geçer.
Bayramdan sonra bir daha düşün.

 

Aksine, ramazanda mantıksız tüm davranışlarımdan uzaklaşıyor, hem kalben hem beynen daha güzel kararlar alabiliyorum.. Bu da ramazanın bereketi olsa gerek..

 

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.